زمینه و هدف: احساس ناخوشایند در انجام انتظارات و الزامات نقش و در برقراری تعادل بین ابعاد مختلف نقش، منجر به ایجاد دشواری نقش می گردد. دشواری نقش یک وضعیت ذهنی به تجربیات استرس زا نقش است. هدف از این مطالعه تبیین ادراک مدرسین پرستاری از دشواری نقش بود.روش بررسی: این مطالعه با رویکرد کیفی و بر اساس تحلیل محتوای قراردادی در سال 1392 انجام شد. با نمونه گیری هدفمند 21 نفر از مدرسین پرستاری از دانشکده های پرستاری و ما مایی کشور انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق جمع آوری و تحلیل داده ها با استفاده از رویکرد تحلیل محتوای گرانهیم و لاندمن 2004 انجام شد. برای صحت و استحکام داده ها از معیار لینکلن و گوبا استفاده گردید.یافته ها: تحلیل داده ها در 16 زیر طبقه و 5 طبقه اصلی خلاصه شد و ادراک مدرسین پرستاری درباره دشواری نقش در طبقات تداخل وظایف، گرانباری کاری، مشکلات آموزش بالینی، مشکلات سیستم آموزشی و مشکلات دانشجویان شکل گرفت.نتیجه گیری: تا زمانی که تقاضا های پیچیده مرتبط با کار و ضروریات نقش فراتر از توان عملکردی مدرسین پرستاری باشد، آنان استرس های زیادی را متحمل می شوند، لذا ضروریست که مدیران و تعیین کنندگان خط مشی سلامتی با بکارگیری راهبردهای حمایتی به کاهش و یا حذف دشواری های نقش کمک نمایند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه. تدریس بالینی، یکی از مهمترین بخش های فرایند آموزش پرستاری و مامایی است، زیرا، قسمت اعظم یادگیری های حرفه ای در بالین تکمیل می گردد. بدین لحاظ، اثربخشی تدریس بالینی و ویژگی های مدرس اثربخش مورد توجه بسیاری از محققین پرستاری و مامایی در دنیا بوده است. این مطالعه به منظور تعیین و مقایسه ویژگی های مدرسین بالینی اثربخش از دیدگاه مدرسین و دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفته است.روش ها. در یک مطالعه ترکیبی، به صورت کیفی و کمی، در دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، 93 مدرس و 475 دانشجو در سال1381مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله اول با روش دلفی و با استفاده از مصاحبه با دانشجویان و مدرسین، دیدگاه ها درمورد ویژگی ها تعیین و سپس پرسشنامه ای با 56 سؤال و در پنج حیطه شامل: ویژگی های حرفه ای، شخصی، ارتباطی، تدریس و ارزشیابی با مقیاس رتبه بندی 1 تا 7 تدوین گردید. در مرحله دوم، با استفاذه از پرسشنامه تدوین شده، نظرات دانشجویان و مدرسین تعیین شد. نتایج با نرم افزار SPSS به صورت میانگین و انحراف معیار و با آزمون T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج. میانگین امتیازات دانشجویان برای ویژگی های مدرسین بالینی اثربخش 98/0±15/6 و میانگین امتیازات مدرسین برای این ویژگی ها 48/0±19/6 که تفاوت آنها از لحاظ آماری معنی دار بود. مهمترین ویژگی از نظر دانشجویان و مدرسین، مسوولیت پذیری در مقابل اعمال خود و کمترین امتیاز، برای ویژگی آموزش به کارکنان بخش بود.بحث. کلیه ویژگی های مطرح شده در پرسشنامه مورد تایید دانشجویان و مدرسین قرار گرفت. به علاوه، میانگین امتیازات از نظر مدرسین بیشتر از دانشجویان بود. توصیه می شود این ویژگی ها بیشتر مورد توجه مدرسین قرار گرفته و ارزشیابی مدرسین نیز با استفاده از این ویژگی ها صورت گیرد.

مقدمه: آموزش بالینی، بخش اعظم آموزش های پرستاری را شکل می دهد و داشتن صلاحیت بالینی مدرسین، عامل مهم در انتقال دانش، مهارت و نگرش به دانشجویان است. تنوع سطوح مربیان و نبود روش آموزشی بالینی یکسان باعث شده هر مربی بر اساس توانمندی خود عمل کند لذا بررسی صلاحیت بالینی مدرسین ضروری به نظر می رسد. روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 165 دانشجوی پرستاری و اتاق عمل انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای دوبخشی شامل اطلاعات دموگرافیک و ویژگی های صلاحیت بالینی بود که در پنج حیطه شامل ویژگی های فردی، روابط بین فردی، مهارت های آموزشی، ارزشیابی بالینی و قدرت مدیریتی طراحی شده بود. دامنه امتیاز از صفرتا شش بود و جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارspas استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین سنی دانشجویان 5. 9± 21 بود. میانگین کل نمره کسب شده برای صلاحیت بالینی اساتید دکتری پرستاری (1. 1± 5. 1)، دانشجویان دکتری (1. 1± 4. 7)، مربیان (1. 2± 4. 48) و همکار بیمارستانی (1. 3± 4. 41) بود. و64. 5 % از دانشجویان داشتن مدرس بالینی در سطح دکتری را ترجیح می دهند. در حیطه صلاحیت بالینی بیشترین امتیاز مربوط به ویژگی های فردی و کمترین امتیاز در نحوه ارزشیابی بالینی و قدرت مدیریتی بود. نتیجه گیری: اساتید دکتری پرستاری از نظر دانشجویان نسبت به بقیه مدرسان از صلاحیت بالینی بهتری برخوردار هستند و افزایش مدرسان دکتری مستقر در بالین می تواند در بهبود آموزش بالینی موثر باشد. همچنین برنامه ریزی در مورد نحوه ارزشیابی بالینی یکسان و افزایش قدرت مدیریتی، باعث ارتقای صلاحیت بالینی مدرسین می شود.

مقدمه و هدف: اطمینان از کیفیت آموزش و حفظ و نگهداری آن یکی از وظایف اصلی دانشکده های پرستاری و مامایی است و بستگی دارد به اطمینان از کیفیت بخش های تشکیل دهنده آن، تدریس بالینی یکی از مهمترین بخش های فرایند آموزش پرستاری و مامایی است، زیرا قسمت اعظم یادگیری های حرفه ای در بالین تکمیل می گردد، بدین لحاظ اثربخشی تدریس بالینی سرفصل بسیاری از تحقیقات پرستاری و مامایی بوده است. از آنجا که در فرآیند آموزش «تدریس و یادگیری» دو بخش وابسته به هم هستند، گرچه تدریس فعالیت معلم است ولی نتیجه آن یادگیری است که معطوف به فراگیر یا دانشجو است لذا بررسی ویژگی همدرس اثربخش از دیدگاه خود تدریس کننده و نیز یاد گیرنده اهمیت بسیار دارد. این بررسی به منظور مقایسه دیدگاه (ادراک) مدرسین و دانشجویان پرستاری و مامایی از ویژگیهای مدرسین بالینی اثربخش انجام شده است.روش اجرا: به روش ترکیبی در دو مرحله و به صورت دو گروهی در دانشکده پرستاری و مامایی اصفهان و بر روی کلیه دانشجویان پرستاری و مامایی ترم سوم به بعد و مدرسین (در صورت تمایل خود ایشان) در سال 1381 انجام شده است. در مرحله اول با روش دلفی و با استفاده از مصاحبه با دانشجویان و مدرسین دیدگاهها در مورد ویژگی ها تعیین و سپس پرسشنامه ای با 56 سوال در پنج حیطه ویژگی های حرفه ای، شخصی، ارتباط، تدریس، ارزشیابی "با مقیاس لیکوت 1 تا 7 رتبه تدوین گردید. و در مرحله دوم با روش زمینه یابی با استفاده از پرسشنامه تدوین شده نظرات دانشجویان و مدرسین تعیین شد و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل صورت گرفت.نتایج: میانگین امتیازات ویژگی های مدرسین بالینی از نظر دانشجویان و مدرسین 6.16 با انحراف معیار 0.91 بوده است. میانگین امتیازات دانشجویان از ویژگی های مدرسین بالینی اثربخش 6.15 با انحراف معیار 0.96 و میانگین امتیازات مدرسین از این ویژگی ها 6.19 با انحراف معیار 0.48 بود که این تفاوت P=0.009 از لحاظ آماری معنی دار بود. مهمترین ویژگی از نظر دانشجویان و مدرسین مسؤولیت پذیری در مقابل اعمال خود بوده است.بحث: کلیه ویژگی های مطرح شده در پرسشنامه مورد تایید دانشجویان و مدرسین قرار گرفت بسیاری از این ویژگی ها در مطالعات سایر محققین از جمله «نهرینگ کریس چلینگ» و... نیز از جمله ویژگیهای مدرسین بالینی اثربخش بوده است، بعلاوه میانگین امتیازات از نظر مدرسین بیشتر از دانشجویان بود. توصیه می شود این ویژگیهای بیشتر مورد توجه مدرسین قرار گیرد، بعلاوه ارزشیابی مدرسین با استفاده از این ویژگیها صورت بگیرد.

زمینه و هدف: یک نظام آموزشی توام با کارآیی و اثربخشی بایستی از جنبه نظری، عملی و شرایط اجرای کار، مورد بازبینی مداوم قرار گیرد تا پاسخگوی نیازهای فعلی و آینده جامعه باشد. این پژوهش با هدف مقایسه نظرات مدرسین بالینی و دانشجویان سال آخر پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مازندارن در مورد کاربرد آموخته های نظری در محیط کار بالینی انجام گرفت.روش بررسی: در این پژوهش مقایسه ای جامعه و نمونه مطالعه را 67 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری و 41 نفر از مدرسین بالینی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی مازندارن که در زمان تحقیق در این دانشگاه مشغول تحصیل و تدریس بودند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه، پژوهشگر ساخته بود. اعتبار پرسشنامه به روش اعتبار محتوا و با استفاده از منابع معتبر علمی و نظرخواهی از اساتید صاحب نظر تعیین گردید. برای تعیین پایایی از روش آزمون مجدد با محاسبه ضریب همبستگی اسپیرمن (r=0.84) استفاده شد. داده ها در یک نوبت جمع آوری شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی و ضریب همبستگی کندال و آزمون کای دو انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در رشته پرستاری، میانگین نمره نظرات مدرسین پرستاری و دانشجویان در مورد ضرورت کلیه دروس به ترتیب 16.35, 17.86 بود ولی کاربرد آن در محیط کار از نظر واحدهای مورد مطالعه به ترتیب 12.08, 11.8 اعلام گردیده است. بین ضرورت تدریس دروس و کاربرد آن ها از نظر هر دو گروه ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (P<0.001). میزان هماهنگی آموزش های عملی با وظایف پرستاران از نظر مدرسین و دانشجویان کم (<3) اعلام شده بود، ولی بین دیدگاه اساتید و دانشجویان در این مورد تفاوت معنی دار وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نظرات مدرسین پرستاری و دانشجویان، بین دروس نظری و کاربرد آن (وظایف پرستاران در محیط آموزش) ناهماهنگی وجود دارد. تنظیم برنامه و محتوای آموزشی ادغام شده، آموزش مستمر و تدارک محیط کار مطابق با علم روز و نیاز مددجویان و صاحب نظران پرستاری، می تواند برنامه ریزان را در کاهش فاصله بین دروس تئوری و عملی و فراهم نمودن بستر فعالیت جهت کاربرد هر چه بیشتر محتوای آموزشی یاری نماید.

مقدمه: یادگیری مادام العمر موضوع مهمی در آموزش پرستاری است و دانشجوی پرستاری نیاز دارد ضرورت پی گیری یادگیری در طول عمر حرفه ای خود را درک کند. هدف پژوهش حاضر شناسایی موانع یادگیری مادام العمر دانشجوی پرستاری در محیط یادگیری بالین از دیدگاه مدرسین پرستاری می باشد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا است که نمونه گیری آن به شکل هدفمند با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته بازپاسخ، با 19 تن از مدرسین پرستاری در طی سال های 97-1396 انجام شد. برای اطمینان از صحت داده ها از معیارهای باورپذیری یا اعتبار، قابلیت یا تاییدپذیری، قابلیت اعتماد یا اطمینان پذیری و قابلیت انتقال یا انتقال پذیری استفاده شد. داده ها با روش تحلیل محتوا و با استفاده از نرم افزار مکس کیودا 10 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: موانع یادگیری مادام العمر در محیط های یادگیری بالینی در 6 درون مایه اصلی شامل: محیط وجو سازمانی ن امناسب، جایگاه حرف های مخدوش، عدم همکار یهای بین حرف های، شرایط اجتماع ی-اقتصادی نامناسب پرستاران د نظام بهداشت و درمان، کمبود امکانات فیزیکی – فناوری و فرهنگی، اقتصادی و عدم نظام ارزشیابی مبتنی برعملکرد شناسایی شد. نتیجه گیری: دانشجویان پرستاری در محیط یادگیری بالینی با موانعی متعددی رویرو هستند که سبب کاهش انگیزه آن ها برا ی یادگیری مادام العمر می شود. پیشنهاد می شود برنامه درسی آموزش پرستاری با یادگیری مادام العمرتدوین گردد و با حمایت مسئولین ساز وکارهای اجرای آن فراهم گردد.

زمینه و هدف: آموزش بالینی فرایند مهمی است که دانشجویان را برای زندگی حرفه ای آماده می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان کارشناسی پرستاری نسبت به تاثیر رفتارهای مربیان بر میزان یادگیری در طول کارآموزی های بالینی طراحی گردید.روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی بود که بر روی 145 دانشجوی کارشناسی پرستاری صورت گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، معیار لیکرت 7 امتیازی بود که دیدگاه دانشجویان پرستاری نسبت به تاثیر رفتار مدرسین بر میزان یادگیری آن ها را در کارآموزی بالینی مورد ارزیابی قرار می داد. در نهایت داده های به دست آمده توسط آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که میانگین رفتارهای موثر در سطح بالاتر از حد متوسط قرار دارد (5.59±1.21). همچنین ویژگی های رفتاری مانند ارتباطات بین فردی، شخصیتی، توانایی تدریس، ارزشیابی و شایستگی حرفه ای به ترتیب بیشترین امتیازات را کسب کرد.نتیجه گیری: رفتار حرفه ای و مناسب مدرسین در طول کارآموزی بالینی دانشجویان باعث ارتقای یادگیری آنان خواهد شد. بنابراین متولیان و مسوولین آموزش پرستاری باید بستر لازم را در جهت ارتقای رفتارهای مدرسین در محیط های بالین فراهم آورند.